Mən də getdim: İstanbul yayı - Birinci hissә
Tam 4 ay idi ki, yalan olmasın, günә 15 saatlıq iş rejimi (Çörәk pulu qazanmaq belәdi dә, cocuğlar) mәni necә çökdürmüşdüsә, işin bitmәsini vә tәtilә çıxmağı dörd gözlә gözlәyirdim. Әvvәlcә, Yunanıstana getmәk üçün plan qurdum. Biletlәrimi aldım, Afinada qalacağım evi kirayәlәdim, hәtta vә hәtta Afinada gedәcәyimiz kafelәri, rәqs edәcәyimiz klubları, yeyәcәyimiz yemәklәri belә list halına saldım. Bircә qalmışdı viza. O barәdә dә azca problem yaşasam da, dedim artıq işin sonuna gәlmişik dә, heçkim mәni dayandıra bilmәz! (heheyyyt!!)
Vә izah etmәk istәmәdiyim gicbәsәr (!) bir sәbәbә görә, hәmçinin dә Yunanıstanda mәnim getmәk istәdiyim әrәfәdә başlanan iqtisadi problem mәni qәdim Afinadan, yaxın Agean adası sahillәrindәki günәşlәnmә keyfindәn, Uzo (yunanların rakısı) qurtuldatmaqdan, yaraşıqlı yunan oğlanlarına baxıb köks ötürmәkdәn vә qırmızı şәrablı ahtapot (Ahtopadi Urasato) yemәkdәn mәhrum etdi. (Zәngilanda Ahtopadi Urasato görmüsәn, sәn alla?)
Odur ki, itirdiyim bilet pullarını filan bir kәnara qoyub (içim hәlә dә sızıldayır) İstanbula 12 günlük sәfәr etmәk qәrarına gәldim. (Yunanıstana biletləri Pegasus havayollarından almışdım. Biletləri geri qaytarıb təxminən 90 avro aldım. Aldığım biletlərin yarı pulu belə eləmədi). Öncәdәn İstanbulda olsam da, әvvәlki sәfәr hәm qısaydı, hәm dә qışda olduğundan çox da bәyәnmәmişdim.
Bakıdan İstanbula gediş biletin 178 AZN-ә almışdım. Qayıdış isә 180 idi, sәhv etmirәmsә. Azal belimi qırdı, bәli. Amma, başqa aviareyslәrdә uyğun qiymәt tapa bilmәmişdim. Biletlәri aldıqdan sonrakı ağır zәrbә isә bilet qiymәtlәrindәki endirim oldu. Nәtәr deyәrlәr, 'O KONUYA HİÇ GİRMEK İSTEMİYORUM BE, ABİ!!!'
İlk dәfә idi ki, Azalla uçacaqdım. Uçuşum sәhәr 07:45-dә idi. Türkiyә saatıyla 08:35-dә İstanbulda olacaqdım. Bir müddәt rahat vә sәssiz keçәn uçuşu, yanındakı dostu yuxuya getdiyi üçün darıxan ortayaşlı bir türk korladı. Normal gedәn söhbәt bir müddәt sonra mәnim üçün maraqsızlaşsa da, onun üçün maraqlı olmuş olacaq ki, mәnim mobil nömrәmi götürüb mәndәn yemәk sözü aldı.
Bursalıymış. Azərbaycanda biznesi olduğu üçün tez-tez Bakıya gedib gəlir. Bursalı olduğun deyәn kimi ilk sözlәrim 'yaşıllıq vә kestane şәkәri' oldu. Adam necә şüuraltıma işlәdisә, Bursaya gedәcәyimә dair söz verdim (hay vermәz olaydım).
Bu dәfә yol yoldaşım sevgilim idi. Bir neçә hәftә internetdә araşdırma edib vә eyni saatda İstanbula enәn Bakı vә Tiflis tәyyarәlәrin tapmışdım. Görüş nöqtәsi Starbucks idi. Mәnim uçuşum gecikdiyi üçün vaxtında çata bilmәmişdim. Bir dә Sabiha Gökçen havalimanında heç cür pulsuz wifi tapmadığım üçün tәk çarәm Starbucksda oturub gözlәmәk olmuşdu. Bir xeyli gözlәdikdәn sonra artıq qovuşmuşduq! (Yaman romantik bitiş oldu).
Evdәkilәrin mәndәn narahat olduğun bildiyimdәn birtәhәr wifi axtarışına çıxdıq. Sabiha Gökçen mәnim gördüyüm әn sәviyyәsiz havalimanı oldu, xeyir ola sәn wifi-ı sәrnişinlәrinә pulla satırsan? Kafelәrin internetindәn dә istifadә üçün gәrәk mәcburәn nәsә alasan ki, sәnә internetә çıxış üçün parol verәlәr.
O kafelәrin birindәn internet tapıb evdәkilәrә mesaj ötürdüm. Tәbii ki, oxumadılar. Mәcbur yerli simkart alası oldum. O da 80 tl idi, otur ağla, yәni.
Sistemdә problem olduğundan sim kartdan o saat istifadә edә bilmәyәcәkdim. Yol yoldaşım yaman şübhәcil çıxdı : 'Mәncә, o adam bizә kәlәk gәlir' deyә-deyә yolboyu danışdı. İçim rahat idi, uzaqbaşı yenidәn Sabihaya gedib nәtәr lazımdı həll edəcəkdim onu. (bazar arvadı sifәtim)
Hәmişәki kimi Havaş avtobuslarından Taksimә istiqamətinə gedәninә minib yola düşdük. İlk gәlişimdә gediş haqqı 8 Tl-di. İstanbul da hәr gedişdә bahalaşmış olacaq ki, bu dәfә 14 tl ödәdik.
Sabihanın dünyanın ta o bir ucunda olduğun düşünsәk, yolboyu gah yuxuya getdim, gah qızmar İstanbulu izlәyә-izlәyә yola davam etdim, gah da söhbәtә başımız qarışdı. Sonda 2 yekә çamadan vә bel çantasıyla ayaqlarımızı müqәddәs Taksim küçәsinә atdıq.
Evini kirayә etdiyimiz oğlana zәng vurmamışdan öncә Taksim әtrafında bir kafe tapıb dünyanın әn dadsız lahmacunun yedik (nağayraq ta, internetә ehtiyacımız vardı). Ev sahibinә zәng edib adresi aldıqdan sonra (əslindә adresi bilirdim, amma zәng edib bir dә lori dilindә izah istәdim) çamadanlarımızın tәkәrlәrin Taksimin daş küçәlәrindә sürütdәyә-sürütdәyә yola qoyulduq. Yol boyu çoxdandır görmәyә darıxdığım Taksimin basırıq yerlәrindәn keçib, ora-bura hәvәslә baxıb, arada da yol yoldaşımı itirmәk qorxumdan arxama çönüb tanış sifәt axtarırdım.
Yalan olmasın, bir xeyli yol getdik. Ya da biz yorğun olduğumuz üçün bizә elә gәldi. Evi tapmaqda bizә kömәk edәn bütün Taksim әhlinә salamlarım var. Ah, siz olmasaydınız...
Ev Taksimin sonunda 'Çatıkkaş' küçәsindә yerlәşir. İlk Airbnb tәcrübәmi dә bu vasitәlә hәyata keçirmişdim. Sual oluna bilәr : Airbnb nәdi sәn alla? (https://www.airbnb.com/)
Airbnb evlәrini günlük, hәftәlik, aylıq kirayә vermәk istәyәn insanların evlәrini insanlara nümayiş etdirdiklәri bir saytdı. Hәr zövqә, hәr qiymәtә uyğun ev tapa bilәrsiz. Mәn dә adın çox eşitdiyimdәn bu dәfә istifadә etmәk qәrarına gәlmişdim.
Airbnbdәn Taksim/Beyoğlu tәrәfdә yerlәşәn geniş teraslı ev tapmışdım. Hәmin bu Çatıkkaş (ada bax ha) küçәsindәki evdәn gedir söhbәt. Adresi soruşa-soruşa evi tapdıqdan sonra bizi qapıda evin tәmizlikçisi qarşıladı. Yadımdan çıxıb haralıydı, amma rusca danışırdı. Ev dediyim dә tam ev kimi deyildi. Yәni, 5 mәrtәbәli balaca bir evi hotel kimi kirayәyә verirlәr.
Mәn dә indi sevinә-sevinә pillәkanları çıxıram ki, bu saat özümü terasa atıb günәşlәnәcәm. Elә bu xәyalımı tәzәcә qurmuşdum ki, tәmizlikçi ordan xәfif qәzәbli sәslә sәslәndi : 'Sizin otaq әn yuxarı mәrtәbәdi vә binanın әn balaca otağıdı'. Nә qәdәr balaca ola bilәr ki, ay bacı? - deyә düşünüb qapını bir açdım, ilahi! Ayıb olmasın, bizim evin tualeti bundan böyükdü, o dәrәcә.
Balaca bir yataq (daha doğrusu, divan), yanında mәtbәx görünüşü yaratmağa çalışılan, amma uğurlu alınmayan balaca şkafın üstündә yemәk sobası, ondan bir addım o tәrәfә dә ovuc boyda hamam. İki nәfәr otaqda eyni anda hәrәkәt etmәyә çalışsa, üçüncü dünya müharibəsi çıxar, yәni. Bircә balaca terası vardı evә gözәllik verәn, onu da reşotka (?) ilә bağlamışdılar.
Әlbәttә ki, әsәblәşdik. Deyirәm, bu ev fotolarda çox gözәl vә rahat görünürdü. Tәmizlikçi dә әlavә etdi ki : 'Ay bacı, o fotolar qırx ilindi e'. Әsәblәşdiyimizi görüb ev sahibinә bu dәqiqә zәng edәcәyini vә bizi calaşdıracağını dedi. Biz dә gözlәdik.
Bir müddәt sonra telefonu qulağıma qoydum ki, danışan ev sahibinin әmisioğludu. Cәld bizim olduğumuz yerә gәlmәsini tәlәb etdim. Yoxsa, başına od әlәyәrdim, allahhaqqı.
Qaldığımız evi sizinlə paylaşıram, bəlkə aranızdan kimsə bəyənib gecələmək istəyər. Rahat və təmizdi. (https://www.airbnb.com/rooms/3975527)
Gәldi. Danışdıq hәrşeyi. Günahını anlamış olacaq ki, bizә eyni gündә 2-ci mәrtәbәni boşaldan qonaqların otağın verәcәyin dedi. Ev tәmizlәnә kimi aşağı düşüb mәhlәni var-gәl elәdik.
Evin alt mәrtәbәsindә balaca market var, sahibi yaşlı bir dayıdı. Dindar vә sakit görünüşlüdü (sakit görünüşlü deyirәm, çünki bir ara әsәblәşdiyin görmüşdüm, içindәn cin çıxırdı, elә bil). Əsas ehtiyacları onun mağazasından alırdıq. Mәnә elә gәlir ki, hәmişә bizә pul atmağa çalışırdı, amma yol yodaşım lmәnә inanmır.
Keçәk söhbәtin davamına.
Otağa yerlәşdik. Tutduğumuz otaqdan iki qat böyük idi. Heç olmasa, әl-qolumuzu istәdiyimiz şәkildә tәrpәdә bilәcәk böyüklükdә...
Tәxminәn axşama doğru yerlәşmә işin dә hәll edib çıxdıq Taksim küçәlәrin әlәk-vәlәk etmәyә.
Gecә qara, cücә qara.. Amma Taksim sәhәr saatlarına qәdәr oyaq qalırdı. Hәr tәrәfdә mütlәq bir sәs-küy, insan toplaşması görülürdü. Sәs-küy adamıyam, yaman coşdurur mәni belә şeylәr. Bir dә Amsterdamsayağı bir tәrәfi var buraların : gündüz gözüylә sәssiz-sakit görünәn yuxarı mәrtәbәlәr qaranlıq çökәn kimi müxtәlif rәngә boyanıb 'dıptısdıptıs' sәslәrinә bürünür. Xülasә, gәnclәrin әylәndiyi klublara çevrilir.
Küçә sәnәtinin dibinә kimi yaşandığı şәhәrlәrdәndi İstanbul, bilmәmiş olmazsınız. Biz dә hәr axşam bu küçә musiqilәrin dinlәmәk üçün meydanda dolanırdıq.
Birinci günün ağırlığı bizi tez yordu, tәxminәn gecә 12-dә evdәydik artıq. Sabahın planın hazırlamaq üçün internet başına keçib bir müddәt sonra yuxuladım.
İkinci gün ilk iş akbil doldurmaq üçün bir yer tapmaq idi. Xoşbәxtçilikdәn bizim ev tәrәfdә lazımı olan hәrşey olduğu kimi akbil dolumu üçün dә balaca kiosk vardı. Sonra isә Eminönünә gedәn avtobusa oturub yola qoyulduq.
Eminönünә getmәyә sәbәb dә mәnim ayağımı yerә dirәyib 'balık ekmek' yemәk istәmәyim idi.
Bilmәyәnlәr üçün bura balaca qeyd edim ki, әn dadlı balık ekmek mәhz Eminönündә olurmuş. İlk dәfә gәlәndә әt yemәdiyim üçün bu möhtәşәm daddan uzaq qalası olmuşdum, amma bu dәfә mütlәq dadmalı idim. Soğan çörәyә oxşasa da, balığın dadı mükәmmәl idi. Odur ki, basdıq yedik.
Yenә hәr İstanbulu ziyarәtә gәlәnlәr kimi Sultanahmet tәrәflәrdә gәzişdik. Orda bir kafedә olmuşdum, Sultanahmetin içindә olmalıydı. Yaxşı 'gözleme' verirdilәr. Onu yenidәn dadmaq istәsәm dә, heyf ki tapa bilmәdim. Elә o kafeni tapacam deyә Sultanahmet tәrәflәrdә gәzişib bir xeyli gözәl foto çәkә bildim.
Nahar üçün Sultanahmet әtrafındakı restoranları gәzib qapıya qoyulan menuda qiymәtlәrlә maraqlandıq. Әn sevdiyim şey! - Menyunu restoranda әylәşmәdәn öncә oxuya bilmәk. Biz kasıb uşaqlarıq, gülmüyün!
Әtli yemәklәrin baha olmasından gileylәnirdik ki, restoranın qapısında gördüyü turistlәri şirin dillә restorana çәkmәyә çalışan (bu işin adın bilmirәm) adam Türkiyәdә әtin çox baha olduğunu, buna görә dә menyudakı qiymәtlәrin dәdә-baba qiymәti olduğunu deyib dərdləndi vә әt istehsalının aşağı olmasının gәtirdiyi nәticәlәrdәn danışdı. Restorana gәzişdikdәn sonra baş çәkәcәyimiz barәdә hәmin işçiyә söz verib (yalan idi, vallah ağ yalan idi) Eminönüyә balıq yemәk üçün yollandıq.
Sultanahmetdәn Eminönüyә getmәk üçün әn gözәl yol tramvaydı deyә akbilimizi iki dәfә cüyüldәdib oturduq. İstanbulda 11 fәrqli nәqliyyat növünün olduğun bilәndә çox sevinmişdim, çünki mәn tam bir nәqliyyat düşkünüyәm. Xüsusilә, sәyahәt zamanı fәrqli nәqliyyatlarda sәfәr etmәyә aşiqәm. Axır ki, hәmin gün travmayla gәzişә bilmişdim (əvvәl dә istifadә etmişәm, amma doyammıram).
3-cü gün ayaqlarımız bizi Kapalı Çarşıya gәtirib çıxardı. Ordan da Mısır Çarşısına. Әvvәl İstanbula gәlәndә Kapalı Çarşıya nә qәdәr getmәk istәsәm dә alınmamışdı. Bu dәfә isә özümü çarşının içәrisinә doğru gәzişәn yerdә tapdım.
Çarşıda satılan rәngbәrәng lampaların işığı gözümü qamaşdırdı, ömrümdә görmәdiyim bir ton fәrqli әdviyyatın qoxusu uzun müddәt burnumdan getmәdi, demәk olar ki, müxtəlif meyvә sevənlər üçün hazırlanan xüsusi çaylara baxıb ah-vah elədim ki, niyə bizdə bunlardan yoxdu. Adamlar nә tapıblarsa çayın istehsal ediblәr. Azәrbaycanlılar çay düşkünü olsa da, mәn qәhvә sevәnlәrdәnәm. Amma ordakı çaylar o qәdәr gözәl idi ki, almadan qayıtmadım.
Türklәrin dilindә desәk, esnafın işi yaxşı getmir, deyәsәn. Hәr müştәriyә lox gözüylә baxırlar, sanki. 'Görәn bu malı bu loxa nәtәr soxuşdurum?' ifadәsi görürdüm hamısında. Hәlә biri 'sevdiceyimә' burberry pul kisәsin 70 Tl-ә tәmiz dәri adıyla satmağa çalışıb sonda qiymәti 40-a endirmişdi. Tәmiz dәri + Burberry = 40 TL. Heşzat, koşarak uzaklaştık.
O qәdәr böyük vә qarışıqlıqdı ki, arada itib yenidәn üzә çıxırdıq. Yolu soruşa-soruşa axır asfalt üzü görmüşdük.
Keçәn il Topkapıya 5 dәqiqә gecikmә ilә girә bilmәyib tәәssüflәnmişdim. Bu dәfә vaxtında getdim. Amma uzun sıra bizi sarayın yaşıl kazonlarında uzanıb azca istirahәt etmәyә sövq etdi. Amma o uzun sıra heç qısalmadı vә biz bu dәfә dә Topkapıya qovuşmadan evә yollandıq. Qalsın gәlәn görüşlәrә.
Beyoğlundakı evimizin son axşamını elə Taksimdə yerləşən bir kinotetrda vizyona yeni girən 'Terminator'-a baxmaqla keçirdik. Qəribəsi odur ki, çox fərqli kinoteatr idi. Birincisi, Bakıdakı kimi böyük zal burda yox idi, ən çox 25 nəfəri tuta biləcək genişliyə sahib idi. Həmçinin, filmin ortasında heç gözləmədiyimiz anda 10 dəqiqəlik fasilə də verdilər. Elə bil ki, pijamalarını geyinib evdə cipsini yeyən anda qapı döyülür və sən filmə fasilə verirsən. Əslində yaxşı ideyadı, ən azından gözləri dincəltmək üçün. Unutmadan qeyd edim ki, bu elə kinoteatrdı ki, qapıdan çıxdınsa geriyə qayıda bilmirsən. Qapının qarşısına biri gəlməyincə qapı açılmır. Bizimki də qalmışdı qapının ağzında...
Sabahsı gün yeni evimiz Kadıköyə doğru yola qoyulmaq üçün çamadan yığmalıydıq, ona görə də gözəl filmin ardından evə yollandıq.
